Με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας το myxolargos/mypapagos.gr συνάντησε τη Δήμητρα Λαδά. Μία νέα γυναίκα που από την πρώτη στιγμή που ισορρόπησε σε δύο τροχούς το 2001, σε ηλικία 19 ετών κατέκτησε την 3^η θέση στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ταχύτητας, δηλώνοντας παρούσα και… έτοιμη για όλα!

«Η αγωνιστική μοτοσυκλέτα ήταν για μένα ένα εφηβικό όνειρο. Με την κολλητή μου τη Βίλλυ αγοράζαμε περιοδικά μοτοσυκλέτας, "ρουφούσαμε" όλη την πληροφορία, βάζαμε στοιχήματα τι μηχανάκι είναι αυτό που ακούγεται να πλησιάζει, θαυμάζαμε τους αδελφούς Συνιώρη, ονειρευόμασταν να τρέχουμε σε αγώνες ταχύτητας και να τερματίζουμε πλάι-πλάι. Οδηγούσαμε ότι μηχανάκι έπεφτε στα χέρια μας. Άγιο είχαμε που δεν πάθαμε κάτι...», θυμάται η Δήμητρα.

Η Δήμητρα, ή καλύτερα γνωστή στους φίλους ως «Τζου», έκανε το ντεμπούτο της στο χώρο της αγωνιστικής μοτοσυκλέτας το 2001 καταλαμβάνοντας «με το καλημέρα» την 3^η θέση. Έκτοτε δοκιμάστηκε πολύ και δοκίμασε τις δυνάμεις και τις αντοχές της σε αρκετούς αγώνες, απαιτητικούς ακόμη και με 6ωρη δοκιμασία (2006- 1^η θέση και 2005- 3^η θέση) κερδίζοντας μεγάλες και σημαντικές διακρίσεις, κυριαρχώντας για μεγάλη περίοδο στην κατηγορία των γυναικών οδηγών μοτοσυκλέτας.

«Είχα τη χαρά να γνωρίσω από μικρή τους αδερφούς Συνιώρη. Ήμουν μέσα στο σπίτι τους σχεδόν από τα 15 μου και αναπτύξαμε μια αδελφική σχέση με το Σάκη, η οποία κρατά ακόμη. Μέσω του Άλκη όμως, που «έφυγε» δυστυχώς άδικα, γνώρισα τον αγωνιστικό χώρο της μοτοσυκλέτας από μέσα. Ο Σάκης είναι ένας τρομερά έμπειρος οδηγός, μετρά 11 πανελλήνια πρωταθλήματα, γνωρίζω πως κάθε του συμβουλή είναι καίρια, μελετημένη και προσεγμένη. Τον ακούω προσεκτικά και του έχω πλήρη εμπιστοσύνη, όπως είχα στον αδελφό του όταν με προπονούσε εκείνος.

Υπήρχε τότε, λοιπόν,ο θεσμός "Aprilia Challenge", με μοτοσυκλέτες νορμάλ 125 κυβικών εκατοστών. Το περιοδικό "2ΤΡΟΧΟΙ" είχε δύο μοτοσυκλέτες που έτρεχε στο κύπελλο κι επειδή ο Σωτήρης Ζαφειρόπουλος (έταιρος Παπαγιώτης), φίλος του Άλκη και του Σάκη δούλευε στο περιοδικό, σκέφτηκε πως θα ήταν καλή ιδέα για προβολή του περιοδικού να τρέξω εγώ τη μία μοτοσυκλέτα. Πήγα στα δοκιμαστικά της Aprilia, 17 χρονών τότε, έδειξα καλά σημάδια με μεγάλη προοπτική εξέλιξης και γύρισα σπίτι… με κράνος, φόρμα, μπότες στα χέρια (όλα δανεικά και πολύ μεγαλύτερα από το νούμερό μου) κι είπα στους γονείς μου "θα τρέξω αγώνες μοτοσυκλέτας". Έτσι ξεκίνησα».

Στη μέση της σεζόν το 2007, η Τζου σταμάτησε τους αγώνες ταχύτητας μοτοσυκλετών, λόγω ενός σοβαρού τροχαίου ατυχήματος στο δρόμο. Μετά την απουσία 13 ετών το 2020 ψάχνοντας αυτό το κάτι που θα την επαναφέρει στην πίστα που τόσο της κόστιζε ότι είχε ξαφνικά αναγκαστεί να αφήσει, άρπαξε την ευκαιρία δίνοντας μάλιστα ένα ηχηρό μήνυμα ευαισθητοποίησης για την πρόληψη του καρκίνου του μαστού. Φόρεσε το κράνος της και το ροζ κορδελάκι και ρίχτηκε στο αγαπημένο της άθλημα με… μηδενισμένο το κοντέρ!

Το ροζ κορδελάκιι η αφορμή για την επιστροφή στις δυο ρόδες

“Σκεφτόμουν συνέχεια να γυρίσω, όμως δεν είχα έναν αρκετά σοβαρό λόγο για να με βοηθήσει σε αυτό. Η ζωή μου είχε πάρει διαφορετική τροπή μετά την μακρόχρονη ανάρρωση μου, και θεωρούσα πως όσο κι αν με «έκαιγε» που δεν αγωνιζόμουν, ήταν κάτι που είχε κάνει τον κύκλο του, και είχε τελειώσει.

Αφότου ανάρρωσα, απέφευγα να πηγαίνω σε αγώνες μοτοσυκλέτας ως θεατής, κι όταν τελικά έκανα το βήμα και ξεκίνησα να παρακολουθώ από την κερκίδα αγώνες, ήταν φορές που με έπιαναν τα κλάματα, ειδικά όταν έμπαιναν να αγωνιστούν οι αναβάτες της κατηγορίας μου.Κι όμως δεν αποφάσιζα να συμμετάσχω. Έλειπε αυτό το κάτι, ο δυνατός λόγος που θα με έφερνε πάλι πίσω.

Όταν η μεγάλη μου αδερφή διαγνώσθηκε με καρκίνο του μαστού, σκέφτηκα πως θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω το… δεν θα το πω ταλέντο… αυτή την κάψα που έχω για τους αγώνες μοτοσυκλέτας, για να προβάλλω τον αγώνα ενάντια στον καρκίνο του μαστού.

Αποφάσισα έτσι να τρέξω με τα ροζ κορδελάκια, σύμβολο κατά του καρκίνου του μαστού, για να μεταδώσω το σημαντικό μήνυμα για αυτή τη μάχη, κάνοντας παράλληλα κάτι που μου αρέσει. Κάπως έτσι βρήκα αυτόν τον δυνατό λόγο που μπορούσε να με φέρει πίσω στις πίστες, όχι μόνο για την προσωπική μου ευχαρίστηση, αλλά για να δώσω ένα μήνυμα, και να βγει κάτι καλό.

Στο «Άλμα Ζωής» τους είπα πως ήθελα να διαδώσω το μήνυμα τους, για την πρόληψη και τη μάχη ενάντια στον καρκίνο του μαστού, κι εκείνοι ήταν αμέσως θετικοί στην ιδέα. Μου έστειλαν επικοινωνιακό υλικό, μου επέτρεψαν να χρησιμοποιήσω το λογότυπο τους, κι έτσι η επιστροφή μου στους αγώνες, με τον τρόπο που ήθελα, έγινε πραγματικότητα.

Εκεί έμαθα και για τη δουλειά που κάνει το «Άλμα Ζωής», όπου με τα έσοδα του αγώνα «Race for the Cure», αλλά και με δωρεές, κάνουν ημερίδες ενημέρωσης για τον καρκίνο του μαστού, δωρεάν προληπτικούς ελέγχους, γονιδιακούς ελέγχους σε κοπέλες που ήδη περνούν καρκίνο του μαστού, για να δουν αν έχουν προδιάθεση και για άλλους καρκίνους, δωρεάν ψυχολογική υποστήριξη σε γυναίκες που περνούν καρκίνο του μαστού, ενημέρωση στις κοπέλες από διατροφολόγους, και πολλά ακόμη».

 

 

Και βέβαια η προετοιμασία για το αγωνιστικό 2021 έχει ήδη ξεκινήσει για τη Δήμητρα, αφού τελικά δεν έσβησε ποτέ η λαχτάρα της συμμετοχής στους αγώνες ταχύτητας.

«Μπορεί να ακουστεί παιδικό, όμως όταν ακούμπησε ξανά το γόνατο μου στην άσφαλτο έκανα, όπως έκανα όταν είχε συμβεί αυτό για πρώτη φορά, το 2001! Τρελάθηκα! Σήκωσα το μηχανάκι, φώναζα μέσα στο κράνος, ενθουσιάστηκα! Και εκεί συνειδητοποίησα πως αυτό δεν φεύγει ποτέ από μέσα σου, όσα χρονιά κι αν περάσουν, όσο κι αν μεγαλώσεις», θυμήθηκε η Τζου για την ημέρα της… επανασύνδεσης της με την πίστα τον περασμένο Οκτώβρη.

 

Αν έπρεπε να στείλεις ένα μήνυμα στα νέα παιδιά που δοκιμάζουν και δοκιμάζονται φλερτάροντας αρκετές φορές με τα όρια της ταχύτητας, ποιο θα ήταν;

«Θέλω να τους πως να μην ακούν ό,τι συμβουλή μπορεί να δώσει ο κάθε ένας απότον περίγυρό τους,παρά μόνον κάποιον/αν με αποδεδειγμένη εμπειρία που να εμπιστεύονται. Να φορούν πάντα, μα πάντα κράνος στη μοτοσυκλέτα και ζώνη στο αυτοκίνητο. Να μη δοκιμάζουν τα όρια της μοτοσυκλέτας ή του αυτοκινήτου στο δρόμο, παρα μόνο στους ενδεδειγμένους κι ειδικά σχεδιασμένους χώρους που υπάρχουν γι' αυτό το σκοπό: τις πίστες. Χιλιάδες οδηγοί αγώνων δεν κάνουν λάθος». 

 

Από την άσφαλτο της πίστας στη γαλανά νερά της θάλασσας

Η Δήμητρα όταν δεν τρέχει σε δύο τροχούς πατώντας γη, τρέχει με φουσκωμένα πανιά στη θάλασσα. Η άλλη μεγάλη αγάπη της ο Προσκοπισμός την έκανε να είναι πια Έφορος Ναυτοπροσκόπων ανατολικής Αττικής και Αναπληρώτρια Έφορος Ναυτοπροσκόπων Γενικής Εφορίας. Για πολλά χρόνια υπήρξε ενεργό στέλεχος και βαθμοφόρος του 2^ου Συστήματος Ναυτοπροσκόπων Χολαργού. Ως κυβερνήτρια των ναυτοπροσκοπικών λεμβών του συστήματος, η Άκκα (προσκοπικό όνομα) έχει διδάξει στην πράξη σε δεκάδες παιδιά του Χολαργού και του Παπάγου, πως να συνδυάζουν τη διασκέδαση με τους όρους ασφάλειας πάντα. Όσο για τα δεκάδες κορίτσια που βρέθηκαν κοντά της, έζησαν από κοντά ένα ζωντανό παράδειγμα που τους έδειξε ότι τα στερεότυπα ανήκουν πλέον στο παρελθόν.