Τη μετακίνηση 7 μαθητών της Α' τάξης από το 3ο Δημοτικό Σχολείο Αγίας Παρασκευής, στα 2ο και 3ο Δημοτικά Σχολεία Χολαργού που υπάρχουν... κενές θέσεις, αποφάσισε στηριζόμενος στο νέο Προεδρικό Διάταγμα ο Προϊστάμενος Α' Βάθμιας Εκπαίδευσης κ. Ανδρώνης.

Και η είδηση αυτή δεν μπορεί παρά να είναι δυσοίωνη. Σχολεία όπως αυτά του συγκροτήματος της 17 Νοέμβρη,  όπως άλλωστε όλα τα σχολεία του Δήμου μας, "βιασμένα" αφού με άλλες προδιαγραφές χτίστηκαν και άλλες εξυπηρετούν σήμερα, καταλήγουν μέσα από την απόλυτη στρέβλωση να διαθέτουν και... κενές θέσεις, ώστε να μπορούν να δεχθούν και παιδιά από το γειτονικό Δήμο!

Δυο σχολεία που έχουν παραχωρήσει το γυμναστήριο τους σε Νηπιαγωγεία. Δυο σχολεία που έχουν μετατρέψει την αίθουσα τελετών αλλά και αποθηκευτικούς χώρους σε αίθουσες διαδασκαλίας. Δυο σχολεία που δεν έχουν βοηθητικούς και όλους τους κοινόχρηστους χώρους που απαιτούνται... Ενώ όλες οι παρεμβάσιες έχουν γίνει διαχρονικά... ως προσωρινές λύσεις! Αυτά τα δυο σχολεία λοιπόν τώρα με το νέο Π.Δ. που πλέον αντιμετωπίζει τα παιδιά ως νούμερα, θα υποχρεωθούν αφού σε αυτά υπάρχουν κενές θέσεις να δεχτούν και "εισαγώμενους" μαθητές.

Άλλο λαμπρό παράδειγμα το 1ο Δημοτικό Παπάγου το οποίο με τις 18 πλέον, οργανικές του θέσεις (το μόνο αίτημα της Δημοτικής Αρχής προς το Υπουργείο που φυσικά έγινε δεκτό, πάντα μέσα από το πρίσμα της σαρδελοποίησης των μαθητών) "νομιμοποιεί" τις αποθήκες, το κυλικείο και το διάδρομο που έγιναν αίθουσες διδασκαλίας μέσα στην τελευταία μόνο τετραετία! Ένα σχολείο που χτίστηκε ως υπόδειγμα για 12 τάξεις προσπαθεί τώρα να διαχειριστεί την εξωφρενική διόγκωση του.

Τέλος, δεν γίνεται να μην αναφερθεί και το μικρό 5ο Δημοτικό στο οποίο γράφτηκαν υπεράριθμα 5 παιδιά τα οποία μεταφέρθηκαν στο 1ο Δημοτικό Χολαργού μετά από κλήρωση σύμφωνα με το νέο Π.Δ.

Και κάπως έτσι, όσο φορολογούμενοι γονείς, και δημοτική αρχή τα δέχονται όλα "ως μία πραγματικότητα για την οποία δεν μπορούν να κάνουν τίποτα", όσο δεν γίνεται από τη μεριά τους καμία ουσιαστική κίνηση για τη διεκδίκηση από την πολιτεία νέου σχολείου, ούτε καν μελέτη για την τεκμηρίωση της ανάγκης, τόσο το πρόβλημα θα διαιωνίζεται και θα διογκώνεται και τα παιδιά ως "απλοί αριθμοί" θα αφήνονται στην τύχη τους για να συμπληρώνουν... κουτάκια.